nitinghadage.blogspot.com या असलं मराठमोळी लेखणी असलेली साईटमध्ये विविध वि.लेख लेखन व संकलन करत आहे

मच्छिंद्रगड सांगली वरून पलूस कुंडल मार्गे कराडला जाताना वाळवा कराड तालुक्याच्या शिवेवर किल्ले मच्छिंद्र हे  ऐतिहासीक वारसा लाभलेलं गांव आहे . क्रांतिसिंह नाना साहेब पाटील यांच हे गाव . काही दिवसांपूर्वी येथील गडाला भेट देण्याचा योग आला .  ब्रिटिश शासनाला समांतर अशी शासन यंत्रणा उभी केली पाहिजे असा त्यांचा विचार होता. “आपुला आपण करू कारभार “हे सूत्र त्यांनी इ.स. १९४२च्या चले जाव चळवळीत प्रत्यक्ष अंमलात आणले. आपल्या देशाचा कारभार आपणच केला पाहिजे या जाणिवेतून प्रतिसरकार ही संकल्पना नानांनी १९४२ साली अंमलात आणली . प्रतिसरकारच्या माध्यमातून लोकन्यायालये, अन्नधान्य पुरवठा, बाजार व्यवस्था यासारखी लोकोपयोगी कामे केली जात.क्रांतीविरांनी ईग्रजाना जेरीस आणले होते .  या गावीच  मच्छिंद्रगड आहे .गडावर काही शिवकालीन स्मृती आहेत व   हा सांगली जिल्ह्यातील वाळवा तालुक्यातील एक छोटेखानी किल्ला आहे. इ.स. १६७६ च्या सुमारास स्वराज्यास बळ्कटी आणण्याकरता म्हणून छत्रपती शिवरायानी जी दुर्गशृंखला बांधली त्यापैकी मच्छिंद्रगड हा शेवटचा किल्ला होता. हा किल्ला कमळभैरवाच्या डोंगराशेजारील एका

हा आहे शेरअली आफ्रीदी. हा अंदमानच्या तुरुंगात काळ्यापाण्याची शिक्षा भोगत असतानाची गोष्ट आहे.१८७२ साली भारताचा गव्हर्नर जनरल लॉर्ड मेयो हा अंदमानच्या तुरुंगाची पाहणी करून आपल्या मुक्कामी जात असताना शेरअली आफ्रीदीने लॉर्ड मेयो ला सुरीने भोसकून ठार केले होते. त्यानंतर शेरअली आफ्रीदीला व्हाईसरॉय च्या खुनाच्या     आरोपाखाली फासावर लटकवले होते.           व्हाईसरॉय ची हत्या केल्यावर पोलिसांनी लगेच पकडल्यानंतर चा हा फोटो आहे.

⛳ *आजचे शिव'कालीन ऐतिहासिक दिनविशेष* ⛳ 🏇🚩🏇🚩🏇🚩🏇🚩🏇 *१८ नोव्हेंबर १६६७* पोर्तुगीज स्वराज्याच्या समुद्र किनाऱ्यावर येऊन त्यांचे आरमार उभे करत होते. तसे झाले तर तो स्वराज्यासाठी एक धोका होता. त्यांना शह देण्यासाठी छत्रपती शिवरायांनी पोर्तुगीज व्हाॅइसराॅयला वकीलामार्फत पत्र पाठविले व तसे न करण्याचा इशारा दिला. 🏇🚩🏇🚩🏇🚩🏇🚩🏇 *१८ नोव्हेंबर १६७५* नाईक निंबाळकरांचे पत्र धनकोनाम जयचंदीभाई व जमा माव बाबानभाई मुकाम मलवडी यांस रिणको नाम बजाजी नाईक निंबाळकर व सावित्रीबाई महादजी नाईक निंबाळकर देसमुख प्रो। फलटण सु॥..कारणे लिहून दिला कर्जकतबा ऐसे जे,बदल खान अजम आबदलाखान(अफजलखान) यांसी पातशाहांनी साहेबी सिवाजी राजेवरी मसलत केली. ते वख्ती आबदलाखान कुचावर कुच करुन मलवडीस उतरले ते वख्ती आम्हाबदल सिवाजी राजे यांनी नाईकजी राजेस बहुत प्रकारे कागद लिहिला होता. तो आम्हास दस्त करून गल्यांत तोफ घालून सुनता करून हातीच्या पायाखाले घालून मारावे तो नाईकजीराजे यांनी बहुत काही आडमूड होऊन आबदलाखानास अर्ज केल्यावरी साठी हजारावरी करार करून होन ६०००० साठी हजारावर, दरम्यान नाईकजीराजे पांढरे जमान होऊन सोडविल

दिल्लीचा बादशहा औरंगजेबने साम्राज्य विस्तारापोटी इ.स. १६८१ ला दक्षिणेत येऊन १६८६ साली विजापूरची आदीलशाही जिंकून घेतली त्यावेळी विजापूरच्या दरबरातील बरेचसे सरदार औरंगजेबच्या (मोगल) आश्रयास गेले पण सटवाजीराव हे औरंगजेबाच्या प्रलोभनाला बळी न पडता स्वतंत्र वृत्तीने वृत्तीने रहाण्याचा निर्णय घेतला. जवळपास ५ वर्षे त्यांनी स्वतंत्र राज्यसत्ता उपभोगली. जत सारख्या पठारी प्रदेशावर मोगलांना तोंड देणे फार कठीण होते.सटवाजीरावांनी आपल्या फौजेमध्ये बंदूकधारी सैनिकांची भरती केली होती त्या काळात बंदूक चालवणे म्हणजे आधुनिकतेचे प्रतीक होते. या सैनिकांना काला प्यादा बर्कंदाज असे संबोधले जात होते. सर जदुनाथ सरकार यांच्या मते सैन्याची संख्या जवळपास १०,००० पर्यंत होती तर व्ही. एस. श्रीवास्तव्य यांच्या मते ही संख्या १६००० पर्यंत होती असे दोन्ही इतिहासकारांनी मान्य केले आहे. या बर्कंदाज फौजेचे सटवाजीराव चव्हाण नेतृत्व करत होते. मोगलांना सटवाजीरावांच्या सैन्यापासून फार नुकसान होऊ लागले परिणामी औरंगजेब यांनी सटवाजीरावास जिवंत अथवा मृत पकडण्यास आदेश दिले. डफळापूर मध्ये सटवाजी यांचे लहान बंधू धोंडजीराव चव्हाण यांस

हात 🙏जोडून विनंती आहे सर्वांना की पोस्ट पूर्ण वाचा आणि कमेंट केल्याशिवाय राहू नका मनाची श्रीमंती जपणारे धनाजी...👌👌 पिंगळी बु.ता.माण येथील धनाजी यशवंत जगदाळे  (वय ५४) याचे हातावरचे पोट.  रोज काम केल तर कुटूंब चालवणारा सर्वसामान्य व्यक्ती. दहिवडी आठवडा बाजार झालेवर हा उशिरा दहिवडी स्टँडवर आला. समोर घरी जाण्यासाठी बस लागली होती. परंतु तिकिटासाठी ७ रुपये त्याच्याकडे नव्हते.  गावातील ओळखीचा ही त्या दरम्यान तिथे दिसत नव्हते. एक गाडी सोडली दुसरी सोडली पण ओळखीची व्यक्ती कोणीच दिसेना. जायच कस हा विचार करत दिवसभर कंटाळलेला बिच्चारा धनाजी बसल्या जागेवर झोपून गेला. धनाजीला जाग आली तेव्हा अंधार पडला होता. दरम्यान जो घरी जाण्यासाठी ७ रूपयांसाठी कोणाची तरी वाट पहात होता त्याच्याजवळ ४० हजार रुपयेचा बंडल पडलेला दिसला. आपण ७ रूपये मिळतायत का बघत होतो पण आतातर ४० हजार रूपये सापडेलत.  चला निघून जावू ,आता गाडी भाडयाने करून जावू ,दिवाळी चांगली साजरी होईल असा किंचितही विचार धनाजीच्या मनात आला नाही. धनाजीने आजूबाजूच्या सर्वाना तुमचे पैसे पडलेत का अशी विचारणा सुरू केली. कोणच काहीच बोलत नव्हते. शेवटी तो शोधा

बिरसा मुंडा यांचा जन्म झारखंडमधील उलिहातू या गावी १५ नोव्हेंबर, १८७५ रोजी झाला. त्यांचे शिक्षण जर्मन मिशननरी स्कूल मध्ये झाले. सगळ्यांमध्ये मिळून मिसळून राहण्याचा बिरसाचा स्वभाव होता. त्यामुळे तरुण वयात त्यांनी समवयस्क आणि समविचारी सहकार्यांचे संघटन केले. बिरसांना आपल्या वडिलांचे सुगन मुंडांचे जबरदस्तीने धर्मांतर केल्याबद्दल ख्रिस्ती मिशनऱ्यांचा व इंग्रजांचा मनस्वी राग येत असे. त्यातच अशिक्षित आदिवासींवर इंग्रजांकडून होणारा अत्याचार पाहून इंग्रज अधिकाऱ्यांना धडा शिकवण्याचा विचार त्यांनी केला. बिरसा मुंडांनी गोडगेडा गावातील स्वामी आनंद पांडे यांना गुरुस्थानी मानले होते. त्यांच्या आशीर्वादाने आणि त्यांच्या सहकार्या ने इंग्रज सरकारच्या अन्यायाविरोधात बिरसा मुंडाने छोटा नागपूर क्षेत्रात इ.स १८९५ साली लढा उभारला. इंग्रजांनी त्याला अटक केली व तुरुंगात अतोनात छळ केला. ९ जून १९०० रोजी बिरसा मुंडा यांचा रांची कारागृहात मृत्यू झाला. बिरसा मुंडा यांना लोकांनी जननायक हा किताब बहाल केला. "आदिवासी जननायक बिरसा मुंडा यांच्या जयंतीनिमित्त विनम्र अभिवादन" 🙏🏻🙏🏻🙏🏻💐💐💐

पुण्यातील कुस्तीविश्व चिंचेची तालीम (स्थापना: इ स 1783) गुलशे तालीम (1794) रतन भारती तालीम (1797) काशीगीर तालीम (1804) लोखंडे तालीम (1804) निंबाळकर तालीम (1805) गायकवाड तालीम (1814) नगरकर तालीम (1824) मोहनलाल वस्ताद तालीम (1824) खडेगीर वस्ताद तालीम (1824) कुंजीर तालीम (1834) जगोबादादा तालीम (1834) गवळी आळी तालीम (1835) गुरुवर्य शिवरामदादा वस्ताद तालीम (1843) पापा वस्ताद तालीम (1845) खालकर तालीम (1848) डोंगरे वस्ताद सुभेदार तालीम (1859) गोकुळ वस्ताद तालीम (1874) जंगीशा हमालाची तालीम (1878) मणीराम किराड तालीम (1879) नवी पेठ तालीम (1880) वस्ताद भुजबळ तालीम, कोथरूड (1882) दिसले तालीम (1884) आगरवाले तालीम (1900) शेकचंद नाईक तालीम (1900) कडबे आळी तालीम (1905) साखळीपीर तालीम (1922) हिंदू तरुण मंडळ (1935) उरसळ तालीम (1952)    बदलत्या वातावरणात काही तालमी पूर्णपणे नामशेष झाल्या तर काही ओस पडल्या.