nitinghadage.blogspot.com या असलं मराठमोळी लेखणी असलेली साईटमध्ये विविध वि.लेख लेखन व संकलन करत आहे

✍️✍️✍️ *सावरकरांची समुद्रात मारलेली उडी घराघरात पोहोचली*  *पण अजूनही इंग्रजांना चुकवणा-या खालील चार जणांच्या उड्या लोकांना माहीत नाहीत, हे दुर्दैव नाही का?* 1) क्रांतिसिंह नाना पाटील यांनी अटकेत असताना रेल्वेतून कृष्णेच्या पात्रात मारलेली उडी. 2) वसंतदादा पाटील यांनी पाठीमागून सुरू असलेला इंग्रज पोलिसांचा गोळीबार चुकवत (यात वसंतदादांचे दोन साथीदार शहिद झाले होते) दुथडी भरून वाहणाऱ्या कृष्णा नदीत चाळीस फुटांवरून मारलेली उडी. यावेळी कुंडलचे क्रांतिकारक मामासाहेब पवार यांचाही सहभाग होता. 3) सातारा सेल्युलर जेल फोडून नागनाथअण्णा नायकवडी यांनी कारागृहाच्या तीस फुटी भिंतीवरून मारलेली उडी. 4) आणखी एक उडी आहे ज्याची फारशी चर्चा नाही. शिवाजीराव पाटलांनी धुळ्याच्या जेलमधील भिंती वरुन मारलेली उडी. भिंत तीस एक फूट तरी नक्कीच होती. ते चिमठाणा येथील साडे पाच लाखाच्या दरोड्यांतले आरोपी होते त्यासाठी क्रांतीवीर नाना पाटलांनी काही माणसे पाठवली होती. पैसे पत्री सरकारलाच जाणार होते. शिवाजीराव आणि विद्याताईंची द्वितीय कन्या म्हणजे प्रसिद्ध अभिनेत्री स्मिता पाटील. पण दुर्दैवाने हे फक्त खांदेशातच माहीत आहे.

देशमुख ’देशमुख’ जोडलेली काही आडनावे निगडे देशमुख  पिसाल  देशमुख निकम देशमुख चिकने देशमुख गाढ़वे देशमुख घारगे देशमुख   चव्हाण देशमुख शिंदे देशमुख फडतरे  देशमुख *(सातारा प्रांत ) कोंडे देशमुख, बांदल/बागल देशमुख राजेसाळुंखे देशमुख इंदुलकर देशमुख, जगताप देशमुख, जाधव देशमुख, जेधे देशमुख, ढमाले देशमुख, धुमाळ देशमुख, पासलकर देशमुख, माने देशमुख, राजेशिर्के देशमुख, काकडे देशमुख, शिळीमकर देशमुख, शितोळे देशमुख, पायगुडे देशमुख मरळ देशमुख मारणे देशमुख बारां मावळ आणी त्या बारां मावळचे देशमुख कोण हे पाहू  शहाजीराजांच्या पुण्याच्या परिसरातील मोकाशांचा व्यवस्थापक म्हणून शिवरायांकडे नेमका किती प्रदेश होता ते पाहू  पुणे, सुपे ,चाकण, इंदापूर , व् शिरवळ हे पाच परगणे आणिबारां मावळे या विभागा मधील बारां मावळ बद्दल माहिती घेवू , सह्याद्रीच्या मुख्य रांगेला पूर्वेकडे अनेक लहान लहान शाखा फुटल्या आहेत. आशा दोन उपशाखांच्या मधून सामन्यात:एखादी छोटीशी नदी उगम पावते. या नद्यांच्या खोऱ्याना मावळ किंवा खोरी म्हणत  उदाहरणार्थ: रोहिडमावळ, नाणे मावळ, पवन मावळ,  मोसे खोरे, वेळवंड खोरे इत्यादी. (१)👉🏽 रोहिडखोरे

साळुंखे घराणे बहामी राज्याचे पाच भाग पडले तयापैकी विजापूरच्या आदिलशहाच्या पदरी साळुंखे राहिले. आदिलशाहीत पश्चिम महाराष्ट्र तसेच कोकन भाग होता, परंतु छोट्या मोठया बंडाव्यामुळे राज्य. व्यवस्था चांगल्या प्रकारे प्रस्थापितझालि नव्हती .वसूल बरोबर येत नव्हता अाणि म्हणून सुलतान युसुफ आदिलशहाने विजापूरच्या कल्याण सुभ्याहुन फॊजेसह तुकोजीराव साळुंखे यांच्या तीन चिरंजीवांना (प्रतापराव ,हंबीरराव, जगपाळराव) तसेच त्याचे बंधु रामराव यांना मोकासेदार या नात्याने सातारा कोकण प्राताच्या  बंदोबस्तास पाठविले हि घटना १५२६-१५२७ मधील असावी इ.स.१५७२ च्या सुमारास साळुंखे घरान्यातील पराक्रमि योद्धा उदयास आल्याचे दिसते अाणि तो म्हणजे जोत्याजीराव. विजापूरच्या पदरी सेवा करत असलेल्या ज्योत्याजीराव साळुंखे यास पाटण महालास ६० गावची देशमुखी मिळालेली आहे म्हणजे त्या योग्यतेचे अनेक पराक्रम. त्यानी गाजवले असणार १५२६ च्या दरम्यान पाटण मुलखात राहिलेले तुकोजीराव. साळुंखे यांचे चिरंजीव. जगपाळराव यांचे थेट वंशज असावेत असे वाटते पाटणकर घराण १)जोत्याजीराव -१५७२: पाटण महाल ६० गावची देशमुखी २)बहिरजी १६३५ च्या दरम्या ३)हिरोजीराव व

श्रीमंत सरदार तुळाजी माने यांचा वंशवृक्ष... श्रीमंत सरदार तुळाजी माने (इ.स.1650 ते ऑगस्ट 1726)            "चौथाईचे पाटील" म्हणून प्रसिद्ध असलेले तुळाजी माने यांचे घराणे सुरवातीला बहामनी साम्राज्यात नामांकित सरदार होते;परंतु बहामनी साम्राज्याच्या विभाजनानंतर हे घराणे विजापूरच्या आदिलशाही साम्राज्याच्या सेवेत रुजू झाले . सरदार तुळाजी माने हे या घरान्यातील पहिले पुरुष जे की मराठेशाहीसाठी श्रीमंत छत्रपती संभाजी महाराजांच्या सेवेत आले.             तुळाजी माने हे संभाजी महाराज्यांसोबत जंजिरा मोहीम, गोवा मोहीम इ. अश्या अनेक मोहिमात सहभागी होते. इ.स 1699 मध्ये त्यांनी वर्धनगड येथे झालेल्या लढाईत पराक्रम केल्यामुळे श्रीमंत छत्रपती राजाराम महाराज यांनी त्यांना शाबासकी दिली.              इ.स 1707 मध्ये छत्रपती शाहू महाराजांच्या सुटकेनंतर मराठेशाहीत झालेल्या गृहयुध्दात ते छत्रपती शाहू महाराज्यांच्या सोबत राहिले. त्यामुळे खुष होऊन महाराजांनी त्यांना रहिमतपूरच्या चौथाईच्या उत्पन्नाचे अधिकार दिले.              इ.स. ऑगस्ट 1726 मध्ये उदाजी चव्हाण व रावरंभाजी निंबाळकर यांनी रहिमतपूर वर केलेल्

 कागल येथिल देशमुखी घाटगे घराण्याकडे होती. या घराण्यातील एक शूर पुरुष सखाराम म्हणजेच सर्जेराव घाटगे हे परशुराम पटवर्धन यांच्याकडे नोकरीस होते. पटवर्धन यांच्यामुळे त्यांचे पुण्यात पेशव्यांकडे येणे-जाणे होऊ लागले.  👉घाटगे पुणे दरबारातच रुजू झाले    सर्जेराव घाटग्यांचे गुण पाहून त्यांनी पुण्यातच राहावे अशी विनंती नाना फडणवीसांनी केली आणि घाटगे पुणे दरबारातच रुजू झाले.  👉सरदार शिंदे यांच्याशी संपर्क पुढे सवाई माधवरावांच्या मृत्यूनंतर दुसरे बाजीराव पेशवेपदी आले तेव्हाच्या काळामध्ये महादजी शिंदे यांचे दत्तकपुत्र दौलतराव शिंदे यांच्याशी सर्जेराव घाटग्यांचा संपर्क आला. 👉सर्जेराव घाटगे यांच्या मुलीशी दौलतराव शिंदे यांनी विवाह करावा असा प्रस्ताव दुसऱ्या बाजीरावांनी मांडला. 👉 सर्जेराव चा पराक्रम काय होता. त्यांचं तत्कालीन राजकारणातलं स्थान काय होतं.  👉पुण्यांतील सर्जेरावी-नवयुग सखाराम यांनी  मायकेल फिलोज याच्याकडून  करवून नानांस शिंद्याच्या गोटांत आणवून नंतर फिलोज कडून त्यांनां व बरोबर आलेल्या सर्व बडया बडया मंडळींसह कैद केलें. त्यांच्या बरोबरचे स्वार व शिपाई यांना लुटून लंगडे, ल

फत्तेसिंह(फत्ते सिंग) भोसले उर्फ फत्तेसिंह बाबा भोसले (१७०७-१७६०) फत्तेसिंग भोसले हे सयाजी लोखंडे पाटील यांचे पुत्र ,शाहू महाराज फत्तेसिंग भोसले यांच्यावर पुत्रवत प्रेम करत असत .ते त्याचे माणसपुत्र होते. यांचे पालन शाहू महाराज यांची सह पत्नी विरुबाई यांनी केले.विरुबाई मरण पावल्यावर उत्तरक्रिया विधी फत्तेसिंग यांनीच केली.विरुबाई यांच्या खर्चासाठी दिलेला अक्कलकोट परगणा नंतर फत्तेसिंग बाबा यांस मिळाला. दाभाडे शाहू महाराज यांना सोडून गेल्यावर त्यांचे वतन(जुन्नर पासून सासवड पर्यंत ७२० गावांची सरपाटीलकी ) महाराजांनी फत्तेसिंग बाबा यांना दिले.महाराजांनी फत्तेसिंग बाबांच्या बंधूस परद गाव इनाम दिले होते. ४ जानेवारी १७२१ रोजी झालेल्या निजाम भेटीसाठी महाराजांनी रावबाजी पेशव्यासोबत फत्तेसिंग बाबा यांना पाठवले होते .1725 च्या सुमारास मराठा फौजेच्या चीत्रदुर्गावरील स्वारीच्या वेळी भागानगरचा सुभा बाबा यांना देण्याच्या हेतूने महाराजांनी स्वारीचे अधिपत्य त्यांना दिले होते,त्याच स्वारीत महाराजांनी फत्तेसिंग बाबा यांना छत्रपती शरफोजीराजे यांच्या भेटीसाठी तंजावरास पाठवले होते.(राजवाडे खंड २).

🚩अधिकारकाळ इ.स.१९०९ ते इ.स.१९४८ 🚩राज्याभिषेक इ.स.१९०९ 🚩राज्यव्याप्ती 🚩पश्चिम महाराष्ट्र 🚩राजधानी 🚩औंध 🚩पूर्ण नाव भवानराव श्रीनिवासराव पंतप्रतिनिधी 🚩जन्म २४ ऑक्टोंबर इ.स.१८६८ 🚩मृत्यू १३ एप्रिल इ.स.१९५१ 🚩पूर्वाधिकारी गोपालकृष्णराव परशुरामराव तथा नानासाहेब वडील श्रीनिवासराव परशुरामराव तथा आण्णासाहेब पंतप्रतिनिधी भवानराव पंतप्रतिनिधी हे धार्मिक होते, पण दैववादी नव्हते. मानवी सामर्थ्यावर व कर्तृत्वाचर त्यांचा विश्वास होता. उद्योगाचे महत्त्व त्यांना पुरेपूर पटलेले होते. बहात्तर खेडी आणि अठ्ठेचाळीस वाड्या एवढाच विस्तार असलेले आपले संस्थान उद्योग-व्यवसायांनी फुलावे, फळावे असे स्वप्न त्यांनी पाहिले. संस्थानांतील शाळांमधून तंत्रशिक्षण देण्यावर त्यांचा कटाक्ष होता. औंध ता खटाव जि सातारा येथील मुझीयमचे_संस्थापक_व सूर्यनमस्कार चे प्रचारक, तसेच विविध कला क्रीडा चे प्रणेते होते. कार्यकाळ   भवानराव_श्रीनिवासराव_पंतप्रतिनिधी_यांची आज जयंती (ऑक्टोबर २४, १८६८ - एप्रिल १३, १९५१) 🚩औंध संस्थानाचे राजे होते. ते महाराष्ट्रातील औंध संस्थानाचे ४नोव्हेंबर ,१९०९ -ते १५ ऑगस्ट ,१९४७ या काळादर

डेक्कन स्टेट्स एजन्सी आणि कोल्हापूर रेसिडेन्सी (मराठा) याअंतर्गत येणारी संस्थानं: राज्याचे नाव: औंध, १६९९-१९48 पार्श्वभूमी: 👉औंध ही जाहागीर छत्रपती संभाजींनी परशुराम त्र्यंबक पंतप्रतिनिधी यांना बहाल केली. परशुराम त्र्यंबक यांनी छत्रपती संभाजी आणि नंतर छत्रपती राजारामांच्या कारकिर्दीत लष्कर प्रमुख, प्रशासक आणि साम्राज्याचे प्रतिनिधी म्हणून काम केले.  👉१७०० ते १७०५ च्या कालावधीत पन्हाळा किल्ला, अजिंक्यतारा (सातारा) आणि भूपालगड किल्ला मोगलांच्या तावडीतून सोडवण्यात त्यांनी महत्त्वपूर्ण भूमिका बजावली.  👉औध संस्थान स्वतंत्र राज्य कधी बनले? पेशव्यांचा अंमल संपल्यानंतर ब्रिटीश ईस्ट इंडिया कंपनीने १८२० मध्ये सातारच्या छत्रपतींच्या अधीन असलेल्या सर्व जाहागीरदारांसह स्वतंत्र करार केला. जेव्हा इंग्रजांनी सातारा राज्य खालसा केले तेव्हा औंध हे एक  स्वतंत्र राज्य बनले. 👉 हे राज्य भारतात कधी सामील झाले? हे राज्य ८ मार्च १९४८ रोजी भारतीय संघात सामील झाले. भारतात खालसा होण्यापूर्वी शेवट चे अधिपती: मेहेरबान श्रीमंत भवानराव श्रीनिवासराव पंत प्रतिनिधी श्रीमंत भवानराव पंतप्रतिनिधी

साभार :-रजित घाटगे सांगली 

खर्ड्यात जी लढाई झाली होती त्यामध्ये केवळ अग्निबाणच नाही तर मोठ्या प्रमाणात दारूगोळ्याचा वापर करण्यात आला होता. 'मराठ्यांना खंडणी का द्यावी त्यापेक्षा हा पैसा आपण युद्धावर खर्च करू' असं म्हणणारा निजामाचा पंतप्रधान लढाईत पराभूतच नाही तर बंदिवान देखील झाला. 11 मार्च 1795 ला झालेल्या ही लढाई मराठा साम्राज्याची शेवटची यशस्वी लढाई म्हणून ओळखली जाते. या लढाईची पार्श्वभूमी काय? 11 मार्च 1795 रोजी ही लढाई निजाम अली खान असफजाह दुसरे आणि पेशवे सवाई माधवराव यांच्या फौजांमध्ये झाली होती. या लढाईत मराठ्यांनी निजामांच्या फौजांचा धुव्वा उडवला होता. 1761 ला मराठ्यांचा पानिपतच्या तिसऱ्या युद्धात पराभव झाला होता. या पराभवानंतर तत्कालीन पेशवे नानासाहेब खचले आणि त्यानंतर त्यांचे निधन झाले. मराठा साम्राज्याची जबाबदारी थोरले माधवराव पेशवे यांच्यावर आली. मराठा साम्राज्याला गतवैभव प्राप्त करून देण्याचा माधवराव पेशव्यांनी प्रयत्न सुरू केले. मराठा साम्राज्याचा पुन्हा विस्तार करण्यासाठी मोहिमांचा धडाकाच त्यांच्या काळात सुरू झाला. माधवराव पेशवे यांचे सरदार महादजी शिंदे यांचा उत्तर भारतात दबदबा वाढला होता.

खर्ड्यात जी लढाई झाली होती त्यामध्ये केवळ अग्निबाणच नाही तर मोठ्या प्रमाणात दारूगोळ्याचा वापर करण्यात आला होता. 'मराठ्यांना खंडणी का द्यावी त्यापेक्षा हा पैसा आपण युद्धावर खर्च करू' असं म्हणणारा निजामाचा पंतप्रधान लढाईत पराभूतच नाही तर बंदिवान देखील झाला. 11 मार्च 1795 ला झालेल्या ही लढाई मराठा साम्राज्याची शेवटची यशस्वी लढाई म्हणून ओळखली जाते. या लढाईची पार्श्वभूमी काय? 11 मार्च 1795 रोजी ही लढाई निजाम अली खान असफजाह दुसरे आणि पेशवे सवाई माधवराव यांच्या फौजांमध्ये झाली होती. या लढाईत मराठ्यांनी निजामांच्या फौजांचा धुव्वा उडवला होता. 1761 ला मराठ्यांचा पानिपतच्या तिसऱ्या युद्धात पराभव झाला होता. या पराभवानंतर तत्कालीन पेशवे नानासाहेब खचले आणि त्यानंतर त्यांचे निधन झाले. मराठा साम्राज्याची जबाबदारी थोरले माधवराव पेशवे यांच्यावर आली. मराठा साम्राज्याला गतवैभव प्राप्त करून देण्याचा माधवराव पेशव्यांनी प्रयत्न सुरू केले. मराठा साम्राज्याचा पुन्हा विस्तार करण्यासाठी मोहिमांचा धडाकाच त्यांच्या काळात सुरू झाला. माधवराव पेशवे यांचे सरदार महादजी शिंदे यांचा उत्तर भारतात दबदबा वाढला होता.

सूर्यवंश घाटगे देशमुखी देसगत पिढी दर पिढी पूर्वी पासून करत आल्या प्रमाणे मलवडी कसबे ललगून बुध पाचेगाव  व महाराष्ट्रात घाटगे याच्या विस्तास आपण पुढीलप्रमाणे पाहू  मूळ पुरुष सर्पधननाक याचे पुत्र                 बाळनाक याचे पुत्र                 लोहनाक याचे पुत्र                सारंगनाक याचे पुत्र  याच्यावर फाटक गुमास्ते होते.यांनी आप्त फितूर करून सारंगनाक व त्याच्या भाऊ भावकी वंशवर मारा करून कापून काढले. त्यावेळी सारंगनाक याची स्त्री अर्धगिनी गरोदर होती ती वाचली.आणि तिच्या पोटी पुत्र झाला. त्याचे नाव कामराज होते.     कामराज पासून घाटगे मिळाली. कामराज यांनी घाटगे 'किताब जिकूंन वंश परंपरागत घाटगे नाव रूध झाले. या कामराजांना पारपरिक देसगत वतन मिळाले. हे शूर लढवंये होते. त्याना बहमनी राज्यात मोठी मनसबदारी व लष्कारी हुदे मिळाले. यांना सहा पुत्र ते पुढीलप्रमाणे पाहू 1)परसनाक 2)लोहनाक 3)जयनाक 4) जैतपालनाक 4)बागनाक 5) परसनाक याचा विस्तार होता त्यानी देसगत केली नाही. असे उल्लेख आहेत. ते कितपत योग्य तपासावे लागेल. जैतपालनाक व बागनाक याचे वंशज देसगत करत होते.

https://www.amazon.in/dp/B09D9RXT26/ref=cm_sw_r_cp_awdb_JSYW77S3Z08PDA5WA4Q1 राजेघाटगे उर्फ घाडगे घराण्यांचा कुलवृतांत अ) राजेघाटगे उर्फ घाडगे घराण्यांचे भूषण / ऐतिहासिक देवस्थान / श्री चंद्रसेन जोगेश्वरी  ब) राजेघाटगे घराण्याचा इतिहास - भाग - १ क) राजेघाटगे घराण्याचा इतिहास - भाग - २ ड) राजेघाटगे घराण्याचा इतिहास (पसरणी) भाग - ३  इ) कुटुंब वृक्ष / राजेघाडगे घरण्याची वंशावळ / कुल्वृतांत  प्रकरण /१) क्षत्रिय मराठा समाज ९६ कुळी २) राजेघाटगे घराण्याचे गोत्र/प्रवर ३) वंश, कुळ, गोत्र, देवक, पदवी इ. बद्दल ४) घाटगे घराण्याची उपकुळे ५) घाटगे उर्फ घाडगे यांचे दुसरे कुलदैवत ६) राजेघाटगे यांचे राज्य जहागिरी मलवडी ७) मालवडीतील पराक्रमी/व्यक्ती ८) कामराज राजेघाटगे / कन्या ९) छ. शिवाजी राजे भोसले / विवाह / सहकारी / आज्ञापत्र, धर्मवीर छ. संभाजी महाराज १०) घाटगे परिवार / . छ. राजाराम महाराज ११) राजेघाटगे - १२) राजेघाटगे - भोसले घराण्यांचे संबंध १३) राजेघाटगे यांच्या शिर्काणातील प्रमुख किल्ले १४) राजेघाटगे यांचे सैन्य  १५) राजे घाटगे ते विजापूर वजीर १६) राजे घाटगे घराण्यातील पराक्रमी सरदार

सरदार  मानाजी पायगुडे - झेंडा ‘अटके’पार! झेंडा ‘अटके’पार! पानिपतच्या रणांगणावर अगणित मराठी वीरांनी आपले प्रश्नण देशासाठी अर्पण केले आहेत. यामध्ये पुणे परिसरातील मावळ्यांच्या शौर्याला तोड नाही. पानिपत संग्रामपूर्वी १७५८ च्या ऑगस्ट महिन्यात आताच्या पाकिस्तानात असलेला ‘अटक’ चा किल्ला मराठय़ांनी जिंकला. या विजयात पानिपतवीर मानाजी पायगुडे आघाडीवर होते. सन १७५८ मध्ये मराठय़ांनी सरहिंद, लाहोर जिंकले. अहमदशहा अब्दालीचा मुलगा तैमूर आणि सरदार जहाँनखान यांनी लाहोर सोडून पळ काढला. जाताना त्यांनी अवजड तोफखाना आणि दिल्लीतील लुटीचा खजिना तेथेच सोडून दिला. त्या वेळी तैमूरने आपला गुलाम तहमासखान यास गुलामगिरीतून मुक्त केले. तहमासखान मुक्त झाल्याने त्याने लाहोरच्या वेशीचे दरवाजे उघडले. लाहोरमध्ये पहिले पाऊल टाकणारे वीर होते मानाजी पायगुडे! तारीख होती १० एप्रिल १७५८. ही हकिकत ‘तहमासनामा’ या आपल्या आत्मचरित्रापर ग्रंथात तहमासखानाने लिहून ठेवली आहे. अब्दालीच्या सैन्याचा पाठलाग मराठय़ांनी चालूच ठेवला होता. त्यांनी चिनाब, झेलम अशा मोठय़ा नद्या ओलांडल्या. रावळपिंडीही मराठय़ांनी सर केली व मराठी फौजा सिंधु नदीच्या का

🚩पानिपत वीर व पानिपतावर हुतात्मा झालेले मराठा सरदार...🚩 पेशवे, सदाशिवराव भाऊसाहेब, विश्वासराव पेशवे, पहिले बाजीराव पेशवे यांचे पूत्र समशेर बहाद्दर, दत्ताजी शिंदे, जनकोजी शिंदे, यशवंतराव पवार,  इब्राहिम खा गारदी, हसन खा, फरदुल्ला खा,  रहिमत खा,  दमाजी बाबूराव गायकवाड, धनाजी पवार,  नरसिंगराव इंगळे, धनाजी वागमोडे, निठ्ठल सिवदेव, राणोजी पवार,  महिपतराव चिटणवीस .  त्रिंबकराव सदाशिव,  गोविंदपंत बुंदेले, अंताजी मानकेश्वर, बळवंतराव मेहंदळे,  सोनजी भापकर, संताजी आटोले,  गोविंदराव निंबालकर, दत्ताजी वाघ,  संक्राजी घाटगे,  बुधकर, मानसिंगराव खुले, मानाजी बंडगर, बलवंतराव गणपत,  गोंदजी कणसे, गंगाधर नारायण, दामोदर पवार,  तावजी ताठे, संताजी नलगे,  धर्माजी पवार, रामराव माने, भालाजी भोईटे, भयाजी निगडे, भिमाजी निगडे, कोमजी निगडे, धोंडजी निगडे, नारो हरी, सटवाजी पिसाळ, रायाजी मेमाने, लिंगोडी धनवट, तुकोजी खरात, कृष्णाजी मोरे, ज्ञानसिंग, नारायण गरूड, कान्होजी बिरजे, देविदास रजपूत, हाणमाजी मोरे, बाबाजी मोहिते,  बापूजी काटकर, चिमणाजी बनके,  संताजी ढवळे, सिवाजी आबीटकर, लखमोजी गाटे, जन्याजी मोरे, अप